Clubicoon Susanne Landzaat neemt het voortouw om het Vrouwenvoetbal bij DESK weer nieuw leven in te blazen. Onder andere het opgeheven Dames 2 weer te kunnen laten voetballen, de jeugd beter door te laten groeien én het plezier bij speelsters terug te brengen. In een openhartig interview vertelt ze over haar eigen voetbaljaren, haar visie op de toekomst en waarom nu hét moment is om (weer) te komen voetballen.
Door Dieter Cleijn
Susanne, jij gaat het Vrouwenvoetbal bij DESK nieuw leven inblazen. Wat was voor jou de trigger?
“Dat we aan het begin van dit seizoen Dames 2 moesten terugtrekken. Op papier genoeg meiden, maar elke week puzzelen om elf man—eh, vrouw—op het veld te krijgen. Dat kan niet bij een club als DESK. Wij moeten gewoon twee damesteams hebben: eentje prestatief, eentje recreatief. Nu staat er zelfs talent dat níét kan voetballen omdat er geen team is. En ondertussen staat Dames 1 bovenaan en verdient het meer aandacht en ambitie om hoger te kunnen spelen.”
Jij hebt zelf jarenlang in Dames 1 gespeeld. Wat maakte die tijd bijzonder?
“Poeh, waar moet ik beginnen? Ik begon op m’n dertiende, na twee jaar hockey, omdat mijn moeder vond dat voetbal geen meisjessport was. DESK had toen al twee meiden- en twee damesteams, echt vooruitstrevend. We speelden vaak met een gemêleerd stel, maar iedereen werd geaccepteerd en ging ervoor. Kampioenschappen in 2004 en 2009, trainingskampen, kleedkamerhumor… Ik ben tot mijn 38ste blijven spelen. Dat zegt denk ik genoeg.”
Susanne voor het hoofdveld van DESK. (foto: Dieter Cleijn)
Thuis is het ook één groot voetbalhuis, toch?
“Haha ja. Mijn man Wouter en onze drie kids voetballen allemaal bij DESK: Jip in 23-2, Pleun in Dames 1 en Ties in JO17-1. Zaterdag ís gewoon DESK-dag.”
Je loopt sinds 1985 rond op Sportpark De Kegelaar. Wat betekent DESK voor jou?
“Het is gewoon een tweede thuis. Ik ben er begonnen als meisje van dertien, tussendoor even weg geweest, maar altijd teruggekomen. Alles bij elkaar loop ik er nu veertig jaar rond.”
Drie jaar geleden zag jij de MO17 kampioen worden in de Hoofdklasse. Wat leerde DESK daarvan?
"Dat succes niet vanzelfsprekend is. Die meiden waren talentvol, gedreven, speelden al jaren samen, maar je moet wél in die groep blijven investeren. Bij de jongens komen ze spontaan binnenlopen, bij meiden is dat anders. Laat je het versloffen, dan bloedt het dood. Dat zagen we helaas bij Dames 2.”
Wat moet er volgens jou anders?
“We hebben meiden te vroeg doorgeschoven naar de Dames. Sommigen kwamen in Dames 2 terecht, waar ze qua leeftijd en fysiek niet mee konden. Plezier weg is afhaken. Nu hebben we MO15 en MO17, en die wil ik zo lang mogelijk in de jeugd houden. Dat voorkomt uitstroom.”
Jouw grote missie: volgend seizoen weer een Dames 2. Hoe ga je dat voor elkaar krijgen?
“Heel concreet: eerst acht tot tien meiden verzamelen. Er zijn er al vijf die héél graag willen, maar geen team hebben. Ook Dames 1 heeft 21 speelsters, dus daar is ruimte nodig om iedereen speeltijd te geven. Ik wil starten met een vaste trainingsgroep op donderdag, tegelijk met Dames 1, en veel oefenwedstrijden spelen. Drempel laag, plezier hoog. Ook oud-speelsters en beginners zijn welkom.”
Hoe ziet de samenwerking binnen de nieuwe commissie eruit?
“Ik heb goed contact met Sjors en André van Dames 1, en met Michel van de Ven (MO17). En ik zeg het hier maar meteen: we kunnen mensen gebruiken. Dus wie mee wil bouwen aan het meiden- en damesvoetbal: Kom erbij!”
Promotiemateriaal meisjesvoetbal. (foto: Dieter Cleijn)
Hoe belangrijk is sfeer bij het damesvoetbal?
“Ik heb mannelijke trainers zien overstappen naar damesvoetbal en binnen een maand waren ze verkocht. Sfeer, betrokkenheid, plezier; dat is de kracht van damesgroepen. DESK moet ervoor zorgen dat onze vrouwen zich gezien voelen. Maar dat zit wel goed.”
Je voetbalverleden zit vol mooie verhalen. Wat springt eruit?
“Mijn jaar bij ODC in de hoofdklasse, dat was destijds het hoogste niveau. Heel Nederland door, zelfs tegen Sarina Wiegman gespeeld. Fantastisch. Maar de mooiste kleuren blijven geel en blauw.”
Welke mensen maakten de grootste indruk?
“Hans Snoeren en Carla Balvers hebben enorm veel betekend voor het damesvoetbal bij DESK. Carla was een rots in de branding en is veel te vroeg overleden. En ik denk met veel warmte aan markante types als keepster Kitty Werther. Een goede keepster was goud waard in die tijd.”
Tot slot: wat wil je zeggen tegen meiden en vrouwen die twijfelen om te komen voetballen?
“Gewoon komen. Je mag een maand lang gratis meetrainen op donderdag. Of je nu terugkomt of net begint, dit is hét moment. Je hebt ruim een half jaar om te ontdekken dat DESK precies jouw club is. En volgend seizoen sta je dan hopelijk in Dames 2 of misschien zelfs Dames 1.”